Ελένη Χάμου: συμμετέχω κι εγώ στην προοπτική αναγέννησης του Αετολόφου με τον συνδυασμό ΄΄Αετόλοφος Ξανά΄΄

Ελένη Χάμου

Ευχάριστα μας εξέπληξε η συγχωριανή μας με τη συμμετοχή της στο ψηφοδέλτιο ΄΄Αετόλοφος Ξανά΄΄. Απλή και λιτή στη συνάντησή μας δεν άφηνε κανένα περιθώριο να αμφιβάλεις για το μεράκι της να ασχοληθεί με τα κοινά.
Η συζήτηση μας ξεκίνησε μ ενα Flash Back δένοντας αρμονικά τις όμορφες εικόνες του παρελθόντος όταν ο Αετόλοφος είχε τροχιά ανάπτυξης.

Μπορεί να ζω λίγα χιλιόμετα μακριά απ το χωριό, είπε, αυτό όμως με βοηθάει να βλέπω με μιά τρίτη ματιά ίσως πιό αντικειμενική, το σκηνικό εγκατάλειψης που αντικρίζει κανείς στον Αετόλοφο. Μέρα παρα μέρα είμαι εκεί και όλα τα σημεία αναφοράς που είχα σαν παιδί έχουν εξαφανιστεί

Ένα Δημοτκό Σχολείο που στέγασε μαθητές και οι περισσότεροι σήμερα διαπρέπουν σαν επιστήμονες, έχει αφεθεί εκεί στη μοίρα του. Ακόμα είναι έντονη η μυρουδιά της αίθουσας απ τα μαθητικά χρόνια όταν κάθε τέσσερα χρόνια ανοιγουν οι πόρτες του για τις εκλογές μόνο και μετά παλι ερμητικά κλειστές.

Πόσο με πλήγωσε πρόσφατα η ιστορία με την κατάθεση του στεφανιού στο μνημείο των ηρώων στην πλατεία. Εκεί, τόνισε, γράφει το όνομα του θείου μου. Δεν επιτρέπω σε κανέναν του συμπεριφέρεται έτσι. Όχι μόνο εκείνον αλλά κι ότι αντιπροσωπεύει αυτο το μνημείο.

Μια πλατεία που φιλοξένησε χαρές πανηγύρια και τόσα γλέντια είναι εκεί να μας θυμίζει άλλες πιό όμορφες στιγμές αφού έχει εγκαταληφθεί εντελώς. Ενα παγκάκι για τον επισκέπτη τον παππού η το παιδί. Τίποτα. Άθλια συντήρηση και με μια παιδική χαρά που διώχνει τα παιδιά.

Πρόσφατα Δημήτρη, μου είπε, διάβασα το άρθρό σου που τιμούσες τους ανθρώπους που πρόσφεραν στο χωριό. Τον Κώστα Μυλωνά τον Αντώνη Μπουρντένα, τον Παναγώτη Ντελή και τον Κώστα Σμυρλή. Δεν ξέρεις τι όμορφα ένοιωσα γιατί πράγματι έδωσαν πολλά στο χωριό. Ε ναι λοιπόν εμείς σαν συνδυασμός πρέπει να κρατήσουμε αυτό το απόσταγμα της θετικής προσφοράς για να προχωρήσουμε.

Όλα τελείωσαν εκεί με την κατάρευση και του Πολιτιστικού συλλόγου. Μέσα απ αυτό το φορέα είχαμε έρθει πιό κοντά στις ρίζες μας όταν οι Μπαϊντούσκες και τα ζωναράδικα μας έκαναν να δακρυζουμε. Όταν βραβεύτηκαν οι επιστήμονες του χωριού. Όταν οι καρναβαλικές εκδηλώσεις είχαν πάρει επικές διαστάσεις για το χωριό μας. Ελεγα είμαι Αετολοφίτισα και έπερνα την απάντηση ... Α ναι το ξέρουμε το χωριό σου. Ηρθαμε. Ωραίες εκδηλώσεις.

Χειρίζομαι, επισήμανε, πολύ καλά το διαδίκτυο και την κοινωνική δικτύωση. Σκέφτομαι ότι αν αυτή τη στιγμή αφαιρούσαμε την Ιστοσελίδα για το χωριό και της παρεμβάσεις που κάνεις όλα αυτα τα χρόνια θα είμασταν εντελώς στο πουθενά.

Με γοητεύει η προοπτική να συνεργαστώ με τους συγχωριανούς και με το συνδυασμό ΄΄Αετόλοφος Ξανά΄΄ και δε θα επιτρέψω σε κανέναν και σε καμία να νομίσει ότι είναι πιό Αετολοφίτισα απο μένα. Θα με βρεί μπροστά του.

Ηταν η στιγμή της συζήτησης μας που έβλεπες μια γυναίκα τόσο οργισμένη με λόγο φωτιά και τσεκούρι που σ αφηνε αναυδο. Η κουβέντα μας τελείωσε με χαμόγελο κι ενα ποτήρι κρασί και με την ευχή όλα να παν καλά πρώτα για τον Αετόλοφο.

Ελένη... Καλοσώρισες