Μεσοβυζαντινή ξυλόστεγη τρίκλιτη Βασιλική χωρισμένη με πεσσοστοιχίες σε τρία κλίτη. Είναι κτισμένη σε θεμέλια παλαιοχριστιανικού ή Βυζαντινού Ναού. Διακρίνονται εντοιχισμένα αρχαία, παλαιοχριστιανικά και βυζαντινά (1362 μ.Χ.) αρχιτεκτονικά μέλη.

Σώζεται στο Ιερό επισκοπικό σύνθρονο. Γνώρισε συνεχείς επισκευές κατά τον 17ο και 19ο αιώνα.

Στο τελευταίο ανήκουν οι λιγοστές τοιχογραφίες του Ναού που διεσώθησαν. Με το Ναό έχουν ασχοληθεί διεξοδικά σε μελέτες τους ο Νικ. Γιαννόπουλος παλαιότερα και στα χρόνια μας ο Νικ. Νικονάνος. Είναι δρομικός τρίκλιτος Ναός (Βασιλική) με τοιχογραφίες του 1820 και 1859. Το μνημείο έχει υποστεί πολλές μετατροπές κατά τη διάρκεια της πορείας του. Οι ειδικοί θεωρούν ότι ο υπάρχων βυζαντινός ναός χτίστηκε στο σχέδιο και στο μέγεθος μιας άλλης χριστιανικής βασιλικής και σε μια άλλη φάση, κατά την οποία έπαθε ζημίες, επισκευάσθηκε κατά τον 11ο αιώνα. Φέρει δύο στρώματα τοιχογραφιών, του 17ου και του 19ου αιώνος, της γ΄ φάσης του.

Ο επισκοπικός θρόνος, ο οποίος βρίσκεται στην κόγχη του Ιερού Βήματος, έδωσε την ευκαιρία στο Γερμανό Μαυρομάτη να ταυτίσει το ναό αυτό με το ναό της Θεόπαιδος, ο οποίος αναφέρεται, σε έμμετρη επιγραφή του 11ου αιώνος, ότι κτίσθηκε ή απόκτησε στέγη από το βυζαντινό αξιωματούχο Ευστάθιο. Ο ναός, ο βυζαντινός, κτίσθηκε κατά το Νικ. Νικονάνο στον 11ο αιώνα. Παραθέτουμε τη μοναδική γραπτή αρχαιολογική μαρτυρία για την πόλη Βέσαινα. Την αντέγραψε ο Θεόδωρος Χατζημιχάλης από τον κατάλογο της Αρχαιολογικής Συλλογής της Αγιάς και την ενσωμάτωσε σε χειρόγραφό του σχετικό με τον Όσιο Συμεών από το Βαθύρεμα της Αγιάς. Το χειρόγραφό του δεν δημοσιεύθηκε όσο ο ίδιος ζούσε και έτσι ως πρώτη δημοσίευση της εγγραφής παρουσιάζεται αυτή του Νικ. Γιαννόπουλου.