Πρόσχαρη και συνειδητοποιημένη για τη συζήτηση που θα επακολουθούσε η Αντιγόνη άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της. Χώρος που δηλώνει οικογενειακή υποδομή και θαλπωρή.
Η κουβέντα μας άρχισε, με μια αλληγορική της φράση πως ΄΄... αν διαβάσει κανείς το οπισθόφυλλο του βιβλίου Αετόλοφος μόνο λύπη μπορεί να εισπράξει΄΄. Θέλησε να τονίσει μ αυτό τον τρόπο την απόλυτη εγκατάλειψη του χωριού ενώ επισήμανε ότι η κρίση τελικά σ αυτό τον τόπο δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κρίση αξιών θεσμών και ιδανικών.
Στην κρίση αυτή μπορεί να μην είχαμε πρωταγωνιστικό ρόλο όμως και η γενικότερα παθητική μας στάση συνέβαλε σε αυτήν. Για να αρθεί η δυσάρεστη αυτή κατάσταση θα πρέπει σήμερα να λάβουμε δράση για όσα πρέπει να γίνουν και για όσα δεν έγιναν τόσο καιρό.
Με το σκεπτικό αυτό θα πρέπει να υπάρξουν ανατροπές στην σύγχρονη καθημερινότητα που θα επιφέρουν τις αλλαγές που απαιτούνται για την αρμονικότερη κοινωνική ανάπτυξη.
Αυτοί ήταν κυρίως οι λόγοι που μ έκαναν να δω θετικά τη συμμέτοχή μου στο ψηφοδέλτιο του χωριού ΄΄Αετόλοφος Ξανά΄΄
Δεν σου κρύβω Δημήτρη, συνέχισε, ότι ο τρόπος που αναπτύχθηκε και παρουσιάστηκε στον Αετόλοφο αυτή η πρωτοβουλία με ενθουσίασε. Ένας συνδυασμός με προβολή στο διαδίκτυο, με διαφάνεια, με όραμα, με ιδανικά για το χωριό και με συγκροτημένο πρόγραμμα.
Όλα αυτά, σίγουρα έχουν ανεβάσει τον πήχη πάρα πολύ ψηλά. Είναι ο πήχης που τοποθετεί ο Αετολοφίτης και η Αετολοφίτισα όταν νοιάζεται για την κοινωνική οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη.
Είχα την τύχη, τόνισε, να έχω για σύντροφο ένα υπέροχο άνθρωπο τον Κώστα Σμυρλή και να τον ζήσω από κοντά την περίοδο που ήταν πρόεδρος του χωριού. Μου μετέδωσε οφείλω να πω αυτή την όρεξη να ασχοληθώ με τα κοινά. Διάβασα πρόσφατα το άρθρο σου που τιμούσε τους Πρώην Προέδρους για την θετική συμβολή τους και μέσα σ αυτούς ήταν κι ο Κώστας. Χάρηκα τόσο πολύ που επιτέλους υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να το πουν να το γράψουν και να ξεχωρίσουν την πράξη απ την απραξία.
Θέλω να αγωνιστώ για το καλό του χωριού καθώς μεγαλώνω δυο υπέροχες κόρες και είτε μείνουν εδώ είτε όχι θέλω ο Αετόλοφος να είναι σημείο αναφοράς και υπερηφάνειας για τον τόπο που γεννήθηκαν.
Θέλω ακόμα η Αετολοφίτισα γυναίκα να έχει πιο ενεργό και ουσιαστικό ρόλο σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής.
Να βοηθήσουμε το γυναικείο Σύλλογο για ακόμα μεγαλύτερη δράση. Γνωρίζεις και εσύ πως η ζωή της γυναίκας στο χωριό δεν έχει καμία σχέση με τη γυναίκα της πόλης. Λιγότερες επιλογές, παραστάσεις μεγαλύτερες ευθύνες και τόσα άλλα.
Θέλω έναν Αετόλοφο να υποδέχεται τον επισκέπτη σε μια όμορφη πλατεία. Να μπορεί να νοιώθει την ανάπτυξη σ αυτό το χωριό με φροντισμένους ναούς αναπλασμένο το Νησί τα Κιούγκια τις παιδικές χαρές και τους δρόμους. Το Δημοτικό Σχολείο που έπαιξε το ρόλο του και τώρα μένει εκεί κλειδωμένο με μια φθαρμένη και δυσανάγνωστη πινακίδα που λέει ΓΑΚ πρέπει να προσδιορίσουμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό για μας.
Στον επισκέπτη αυτή τη στιγμή έχουμε μονάχα να του πούμε... ΄΄Δες τι απέμεινε΄΄
Η συζήτηση τελειώνοντας προκάλεσε αίσθημα προσωρινής ανακούφισης στην Αντιγόνη όπως ένας ανθρώπους που θέλει να πει κάποια πράγματα όταν του βαραίνουν τη σκέψη.
Ο αποχαιρετισμός και η δυνατή χειραψία ήταν το οριστικό ΝΑΙ για τη συμμετοχή της σαν υποψήφια Κοινοτική Σύμβουλος με το συνδυασμό ΄΄Αετόλοφος Ξανά΄΄
Συντάκτης: Δημήτρης Μουλούδης