Γράφει ο Δημήτρης Μουλούδης:
Σενάριο επιστημονικής φαντασίας είναι να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά μ αυτό το χωριό. Οριστική φαντάζει πλέον η εγκατάλειψη του Αετόλοφου αφού δεν υπάρχει ίχνος συγκίνησης για τον τόπο της Ιστορίας και του Πολιτισμού.
.
Η εσωστρέφεια που έχει εγκατασταθεί μόνιμα αναμεσά μας διαβρώνει αξίες και προοπτικές ενώ κατασπάραξε κάθε έννοια για προοπτική ανάπτυξης.
Το ποτήρι ξεχείλισε αυτή τη φορά με σεβαστό αριθμό κατοίκων να καταφέρονται με αιχμηρά σχόλια ενάντια της Τοπικής και Δημοτικής Αρχής. Επειδή τυγχάνει να είμαι εκλεγμένος Κοινοτικός Σύμβουλος νομιμοποιούμαι να απευθυνθώ στους συγχωριανούς μου μέσα απ αυτό το βήμα.
Θέλω λοιπόν να γνωρίζουν ότι ποτέ δεν ξέχασα ούτε τι είπα ουτε τι υποσχέθηκα για το χωριό μας. Ικανός αριθμός συγχωριανών μου τις τελευταίες Αυτοδιοικητές Εκλογές με την εμπιστοσύνη τους, μου δώσαν μια θέση στο Τοπικό Συμβούλιο.
Από τη φύση μου άνθρωπος της διαδικασίας και των κανόνων έχω να καταθέσω τα εξής:
- Πως να λειτουργήσω χωρίς συνεδριάσεις του Κοινοτικού Συμβουλίου; Έγινε μία μέσα σε έξι μήνες. Αν μπορεί να έχει τον τίτλο της Συνεδρίασης. Όταν άλλα ορίζει ο νομοθέτης.
- Έγινε συμβούλιο πριν τις γιορτές για να οργανώσουμε μεταξύ άλλων, εκδηλώσεις για τα Χριστούγεννα και τα πρακτικά ούτε καθαρογράφθηκαν ούτε υπογράφηκαν ποτέ
- Χωρίς προώθηση και έντονη παρουσία στο Δημοτικό Συμβούλιο
- Χωρίς προϋπολογισμό των βασικών προβλημάτων του χωριού.
- Χωρίς να γνωρίζω τα διοικητικά όρια και το Κτηματολόγιο της Κοινότητας.
- Χωρίς το βιβλίο αποφάσεων που έχει γίνει άφαντο και δεν ξέρω τι παραλαμβάνουμε.
- Χωρίς φορέα πολιτισμού που ήταν ο Σύλλογος.
- Μ ένα γραφείο τίγκα στα περιττώματα πουλιών.
- Με εγκαταλειμμένα ιστορικά μνημεία σημεία αναφοράς της ακμής που γνώρισε κάποτε το χωριό μας.
- Με τρομάζει η επερχόμενη συρρίκνωση του Αετολόφου. Η απογραφή έρχεται.
Πρόσφατα ενα ωραίο Σαββατόβραδο στο χωριό είχα μια σπαρακτική συζήτηση με ηλικιωμένο. Βγαίνοντας απ το καφενείο μου λέει: Έλα να περπατήσουμε λίγο στην πλατεία και θέλω να μ ακούσεις. Σ αρέσει με ρώτησε αυτή η εικόνα; Μια βουβαμάρα με κυρίευσε. Άκου αγόρι μου μου λέει. Στην ηλικία σ έχω παιδί μου. Δεν ξέρω πολλά γράμματα και σε λίγα χρόνια θα ΄΄φύγω΄΄ απ το χωρίο. Σε παρακαλώ μην επιτρέψεις να γίνει έρημος αυτός ο τόπος. Δεν πατάει άνθρωπος ξένος. Τα παιδιά μας σπούδαζαν έφυγαν και έριξαν μαύρη πέτρα . Να γυρίσουν να δουν τι;
Με τη δική μας ντοπιολαλιά και με οργή έλεγε και ξαναλεγε: τι διαουλου σας επιασι ισας τς νιέοι. Δεν είστε απο δω; Τι γράμματα μάθατε; Τι σας έμαθαν οι μανάδες σας. Άντε να γίνουμε σκροποχωρι;
- Είχαμε Χριστούγεννα φέτος εδώ;
- Είχαμε Πρωτοχρονιά;
- Είχαμε Φώτα;
- Τον κακό μας τον καιρό είχαμε, κατέληξε να λέει.
Κείνα τα χρόνια συνέχισε έρχονταν χορευτικό απο τον Αη Γιάννη της Κατερίνης. Χορεύαμε προσφυγήτικα, Χριστούγεννα και Πάσχα, Πρωταγωνιστές η Ευανθία Κακαζιάνη ο Πασχάλης Αργυρούδης.
Αλλοι χόρευαν με το ποτήρι στο κεφάλι. Ήταν και τα Σμυρλούλια έλεγε, τα κορίτσια έσερναν το χορό. Γαϊτανάκια τις αποκριές όργανα κλαρίνα ακορντεόν με πρωτο τον Ταταπο. (ξέχασα να τον ρωτήσω ποιος ειναι ο Ταταπός στο παρατσούκλι) Τελειώνοντας μου λέει. Εγώ δεν θα ξαναμιλήσω. Πρώτη και τελευταία φορά. Ένα μονάχα έχω να πω. Να σταματήσει αυτό το χάλι.
Δεν έχω νοιώσει πιο άσχημα στη ζωή μου. Παγωμάρα ντροπή και βουβαμάρα. Δεν μπορούσα και δεν ήθελα να αντιδράσω. Ήταν λόγια που έκοβαν σα μαχαίρι.
Απλά του εξήγησα ότι γνωρίζω ως ένα βαθμό τι σημαίνει Δημόσια Διοίκηση, τι σημαίνει 300 ψυχές να περιμένουν γι αυτά που σου εμπιστεύθηκαν και θα προσπαθήσω μέσα απ αυτό το μετερίζι να προσφέρω όσο μπορώ και με όποιες δυνατότητες μου δίνει ο νομοθέτης.
Στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές το όπλο μου ήταν η προσφορά και το ενδιαφέρον για το χωριό μας. Γνωρίζουν όλοι αν είχα στη φαρέτρα μου το μεγάλο σόι, όπως λεν στα χωριά, η τις κομματικές συνδιαλλαγές η οτιδήποτε άλλο.
Μονάχα τις καθαρές αξίες και τον βιογραφικό μου. Ένα βιογραφικό που με κάνει υπερήφανο σαν Αετολοφίτη σα γονιό και σαν μέλος αυτής της κοινωνίας.
- Πριν πολλά χρόνια ξεκίνησα να μεταφέρω τις γνώσεις μου για το Διαδίκτυο και τους Υπολογιστές σε παιδάκια του χωριού σαν φροντιστήριο τρόπον τινά. Η αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου που κάναμε μαθήματα κατάμεστη και τα παιδιά (σημερινοί άντρες και γυναίκες) πραγματικά έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον. Παράλληλα διαπίστωνα μια όμορφη παιδεία που μετέδιδε η Αετολοφίτικη οικογένεια.
- Ήταν τότε που άρχισε το ενδιαφέρον μου να ξεκινήσουμε και το Πολιτιστικό Σύλλογο με τη βοήθεια του αλησμόνητου Δημήτρη Αγραφιώτη που συνέταξε το καταστατικό. Με την ιδιότητα του Προέδρου του Συλλόγου δεν άφησα καμία παράμετρο Πολιτιστικής Ανάπτυξης να πάει χαμένη. Ήμουν σίγουρος. Το βλεπα. Μπορούσαμε να φτάσουμε ψηλά σα χωριό. Όλοι θυμούνται τις μεγάλες εκδηλώσεις των απόκρεω και του 15αύγουστου.
- Τα τελευταία χρόνια μ ενα μέσο δείκτη αντίληψης θα καταλάβαινε κανείς ότι υπάρχουν σημάδια που θα μπορούσαν να ζωντανέψουν το χωριό μας. Πρωταγωνιστές εδώ και παλι τα παιδιά. Ιδρύσαμε το ΄΄Μαγαζάκι΄΄ όπως το αποκαλούν. Ανέπτυξαν συνεργατικότητα και έβαλαν στόχους ανάπτυξης θεωρώντας τη δραστηριότητα τους μεγάλη επιχείρηση. Κατασκευάζουν ακόμα χειροποίητα στολίδια, Το ντύνουν με χρώματα και το περιποιούνται με μεράκι.
- Την ίδια στιγμή ήρθαν οι παιδικές κινηματογραφικές βραδιές και τα καλοκαιρινά πάρτι. Ξεχνάει κανείς πόσο μας συγκίνησαν τα παιδιά με τα εγκαίνια και τους λόγους που έβγαλαν αλλά και με τις αξιοζήλευτες κατασκευές;
- Αν πάμε πάλι πίσω κατά έξι χρόνια θα σταθούμε στην απόφαση σταθμός να ιδρύσουμε το Ίντερνετ Αετολόφου που μέχρι και σήμερα φιλοξενεί 20 συνδέσεις και τροφοδοτεί καθημερινά περί τις 80 συσκευές. Ένα έργο που μας έκανε επάξια Ιντερνετικό χωριό αφού το 80% των απαιτήσεων του Αετολόφου καλύπτεται από τη δικιά μας υπηρεσία.
- Αυτή τη στιγμή ο Αετόλοφος δείχνει δυναμικό παρών στο Ιντερνετ με την ιστοσελίδα του αφού φιλοξενεί την εφημερίδα του κι ένα αξιόλογο αρχειακό ιστορικό και πολιτιστικό υλικό με φωτογραφίες και βίντεο.
Να επισημάνω κάτι που σε άλλες εποχές μου ήταν δύσκολο να το πιστέψω. Για την κατιούσα και την άσχημη πορεία που έχει ο Αετόλοφος δε φταίει κανένα Δημαρχείο και κανένας Γκουντάρας και κανένας Δήμαρχος η Δημοτικός σύμβουλος η Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου. Αν το ξεδιαλύνουμε αυτό, τα πράγματα θα είναι καλύτερα για όλους μας. Πρώτα όμως να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας και να κάνουμε τη δικιά μας αποτίμηση. Να ρωτήσουμε εμάς τους ίδιους τι τελικά θέλουμε και πως να το αποκτήσουμε.
Θέλω επίσης να μοιραστώ μαζί σας την άποψη αρκετών και την οποία σέβομαι πως... δεν γράφω τελευταία τίποτα για το χωριό είτε γιατί έγινα κι εγώ συστημικός είτε γιατί ΄΄τώρα που εκλέχθηκε δε γράφει τίποτα. Τα βλέπει όλα καλά;΄΄
Μπορεί να λέμε στο χωριό ότι ΄΄στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό΄΄ όμως θα συμπληρώσω και τ άλλο που λέμε... ΄΄βουργαρκου κιφαλ'' που είναι μια έκφραση που περικλείει την καταγωγή μας. Δεν πρόκειται να αλλάξω τη στάση μου. Απλά περίμενα οι αναρτήσεις να έχουν λόγια δράσης και στοιχεία του καινούργιου και της αλλαγής. Ας μη βιαζόμαστε. Εδώ είμαστε. Και η σελίδα υπάρχει και η παρουσία μας στα Κοινωνικά δίκτυα.